Hayat devam ediyor...

Hayat devam ediyor..

Hüzünleriyle, sevinçleriyle ne de çok şey yaşamışız.. Bu blog'u açtığımda tek derdi okul olan hıncını kelimelerden alıp şiirler, yazılar yazan küçük, yalnız bir kızdım. Şimdiyse belki de 10 yıl sonra, çok şey yaşamış, çok insan tanımış, artık yazılar yazamayan , yazsa bile hıncını onlardan alamayan evli ama hasreti bitmemiş bir kadınım.

Kadınım evet, kendim için belki de ilk defa bu kelimeyi kullanıyorum. Belki de hala kendimi 10 yıl önceki o kız sanıyorum. Ama değilim. Şimdi çok daha güçlüyüm, şimdi çok daha seviyorum. Daha az ağlıyorum, daha çok çaba harcıyorum. Daha çok isyan ediyorum, daha çabuk toparlanıyorum. Bi tek şey var ki hiç değişmedi. Hala pembekoliğim.

Dedim ya; hayat devam ediyor. Her ne kadar klişe bir laf da olsa. Başka nasıl anlatılır ki..

Hayat devam etmiş ve ben büyümüşüm. Makyaj yapmayı öğrenmişim, bir sürü dil öğrenmişim, kimseye güvenmemeyi, birini deli gibi sevmeyi öğrenmişim.

En önemlisi de ne olursa olsun hayatın güzel olduğunu, her yağmurun ardından güneş çıkmasa da yağmurun can yakmayacağını ve güneş çıkana kadar sabredebileceğimi öğrenmişim.

Ama hala öğreneceğim o kadar çok şey var ki. Şimdilerde bir ev nasıl kurulur, iş yerindeki insanlarla nasıl başaçıkılır, nasıl daha çok sabredilir, nasıl daha çok anlayış gösterilir onları öğrenmeye çalışıyorum.

Blog'umun bundan sonraki kısmını yeni öğrenmeye çalıştıklarımı ve deneyimlerimi paylaşmaya ayıracağım.
Dedim ya şimdilerlerde ev kurma telaşındayım. Maddi açıdan zor olsa da, insanın hayatında yaşayabileceği en güzel telaşlardan biri.

Neyse bugünlük bu kadar. :)